δικαιώματα προσφύγων στην Ελλάδα

Σύντομη αναφορά στην κατάσταση των δικαιωμάτων προσφύγων στην Ελλάδα

Οι άνθρωποι που ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας –αιτούντες άσυλο, μετανάστες, Ρομά και μέλη μειονοτήτων – είναι τα πιθανότερα θύματα διακρίσεων σε όλες τις μορφές τους. Οι δυνάστες τους είναι συχνότερα εκπρόσωποι του κράτους. Στην ουσία οι άνθρωποι που δικαιούνται διεθνούς προστασίας δεν μπορούν να αναγνωριστούν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα.

Ενώ χιλιάδες πρόσφυγες φτάνουν στη χώρα, αυτοί που αναγνωρίζονται είναι μετρημένοι στα δάχτυλα. Κατά τη διάρκεια του 2004, αναγνωρίστηκαν ως πρόσφυγες 11 άνθρωποι (και χορηγήθηκε ανθρωπιστική προστασία σε άλλους 22), ενώ στο τέλος του έτους εκκρεμούσαν 5.300 αιτήσεις.

Η Ελλάδα έχει το μικρότερο ποσοστό αναγνώρισης προσφύγων μεταξύ των κρατών

μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 0.3%.

Ένας άνθρωπος που φεύγει από τη χώρα του γιατί κινδυνεύει η ζωή του έχει δικαίωμα να ζητήσει προστασία – στην πράξη όμως:

- Είτε δεν θα κατορθώσει να μπει στη χώρα

- Είτε οι αρχές δεν θα τον αφήσουν να καταθέσει την αίτησή του

- Και αν καταφέρει να καταθέσει την αίτησή του, δεν θα αναγνωριστεί ως πρόσφυγας,

μετά από μια διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει χρόνια. Η ΔΑ διαπιστώνει στην

έκθεσή της ότι αυτή η διαδικασία δεν είναι σύμφωνη με τα διεθνή πρότυπα.

Δύο είναι τα θεμελιώδη προβλήματα της διαδικασίας ασύλου:

- Καθολική απόρριψη των αιτούντων στον πρώτο βαθμό

- Δεν υπάρχει σε κανένα σημείο της η δυνατότητα να εξεταστεί μια αίτηση που

απορρίφθηκε από μια ανεξάρτητη επιτροπή και επί της ουσίας της αίτησης – κάτι

που αντιβαίνει στο διεθνές δίκαιο αλλά και σε Οδηγίες της Ε.Ε.

Η Διεθνής Αμνηστία ζητά από τις αρχές, μεταξύ άλλων, να αλλάξουν την νομοθεσία,

κάνοντας τη διαδικασία εξέτασης των αιτημάτων ασύλου σύμφωνη με τα διεθνή πρότυπα.

Για περισσότερες πληροφορίες βλ. Έκθεση με τίτλο Μακριά από τα φώτα της

δημοσιότητας: Τα δικαιώματα των αλλοδαπών και των μεταναστών παραμένουν στο

ημίφως.